عاشقانه

ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﺕ ﻧﺒﺎﺷﺪ،

ﻫﻤﻪ ﺵ ﯾﮏ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﺩﺍﺭﯼ،

ﻏﺼﻪ ﯼ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﺧﻠﻮﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ...

ﺍﻣﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ، ﻫﺰﺍﺭ ﺩﻏﺪﻏﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺵ، ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺳﺮﺍغت

ﻫﻤﻪ ﺵ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺩﺍﺭﯼ ...

ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯽ ...

ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺵ ...

ﺩﻟﻬﺮﻩ ﯼ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺵ ...

ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻦ ﺵ ..

ﺁﺩﻣﯿﺰﺍﺩ ﺍﻣﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻭﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ...

ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ..

ﻫﺮﺟﻮﺭ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺭﺍ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺑﻪ ﺍﺻﻼ ﻧﺒﻮﺩﻧﺶ ...

ﮐﺠﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﯿﺴﺖ ،ﮐﻪ "ﻋﺸﻖ ﻣﯿﻞ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ

ﻭﯾﺮﺍﻧﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ ...

اصلا این ها را ول کن عشقم ...

تو فقط همیشه باااش ...

همیشه ...

رویاهایم با تو کم نیست..

تویی که بامنی در سرزمین همیشه سبز خیالم هرروز، هرشب، هر لحظه..

و من، چون پروانه ای از شهد شیرین لبانت سیراب می شوم

و چون عاشقی از خود بیخود شده به دورت می گردم..

از چشمه زلال احساست جرعه جرعه مینوشم..

و چون پیچک به دورت می پیچم

من با رویای بودن تو روزگار می گذرانم عشق من............